Ściany działowe mogą być zaaranżowane na wiele sposobów w zależności od koncepcji. Mogą być pełne, całkowicie rozdzielające pomieszczenia, niepełne, niezamykające przestrzeni, ruchome, zabudowane półkami, wypełnione witrażem, z pustaków szklanych.

Ścianą działową można dosyć dowolnie manewrować, nie przenosi ona obciążeń elementów konstrukcji budynku (w przeciwieństwie do ściany nośnej). Jest lekka, musi być mocna jedynie na tyle, aby utrzymać sprzęty, które zamierzamy na niej zawiesić.
Ściany działowe mogą mieć różny ciężar. Wybór rozwiązania należy dostosować do naszych potrzeb (jak ciężkie sprzęty chcemy na niej powiesić) oraz do możliwości konstrukcyjnych budynku (bardzo ciężkie ściany wymagają dodatkowego zbrojenia).

Rodzaj ścianki działowej zależy od rodzaju konstrukcji domu. W domu szkieletowym buduje się ścianki szkieletowe, a w domu murowanym można budować z dowolnego materiału.
Aby zapewnić światło dzienne w obu wydzielanych pomieszczeniach można zbudować ściankę z pustaków szklanych, które przepuszczają 50-75% światła.

Izolacja ścian działowych

• Akustyczna - zależy od materiałów, z których wykonamy ściankę.
• Cieplna - jest niepotrzebna, chyba, że ściana oddziela pomieszczenia ogrzewane od nieogrzewanych (np. kuchnię od spiżarni).
• Przeciwwilgociowa - w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności względnej powietrza (np. łazienka), należy wtedy użyć wyrobów ceramicznych, wapienno-piaskowych, gipsowych impregnowanych.

Rodzaje ścian działowych

Wybór rodzaju ściany zależy przede wszystkim od tego, jakie funkcje ma ona spełniać - na przykład zupełnie innego wyboru nalezy dokonać chcąc zapewnić właściwości izolacyjne a innego, gdy zależy nam wyłącznie na dekoracji.

Ceramiczne - buduje się ją z cegieł na zaprawie cementowo-wapiennej, następnie pokrywa tynkiem (10-15 mm) lub zostawia nieotynkowaną. Takie ściany są odporne na uszkodzenia mechaniczne, mają dobrą izolacyjność akustyczną, są wytrzymałe, i niepalne oraz mają zdolność akumulacji ciepła. Ich wadą jest duży ciężar, w związku z czym musi być przy nich zastosowane wzmocnienie stropu.
Najpopularniejsze materiały do stawiania ścian ceramicznych to cegły pełne lub dziurawki - które obniżają ciężar ściany (murowane na grubość ? cegły lub ? cegły). Najszybciej stawia się ściany z pustakami ceramicznymi poziomo drążonymi typu Pd. Szybko i tanio buduje się też ściany z pustaków z ceramiki poryzowanej.
Jeśli chcemy, aby cegły stały się elementem ozdobnym, to użyjmy cegieł klinkierowych - można wybierać w wielu kolorach i fakturach.

Z betonu komórkowego - jest to materiał lekki, ognioodporny, ma zdolność do akumulacji ciepła i jest wytrzymały. Nadaje się do stawiania ścian o dużych wymiarach. Do ścian działowych używa się bloczków (płytek) o grubości 6, 8, 11,5, 12 cm i gęstości 600 lub 700 kg/m³. Muruje się je zaprawą cementowo-wapienną na grube spoiny lub zaprawą klejową na cienkie spoiny. Jest to materiał bardzo łatwy w obróbce, przycinaniu, można go malować od razu po zagruntowaniu. Ma też wady: jest kruchy (trzeba uważać przy transporcie), jest porowaty i wymaga stosowania odpowiednich haków do zawieszania przedmiotów o dużej wadze.

Wapienno-piaskowe - mogą być budowane z cegieł pełnych, bloków drążonych i pełnych. Są  to materiały wykonane bardzo dokładnie, dzięki czemu można je murować na cienkie spoiny z zaprawy klejowej. Dostępne są też wyroby na wpust i wypust, co obniża zużycie zaprawy, a murowanie jest szybsze. Są stosunkowo ciężkie, a dzięki temu dają dobrą izolacyjność akustyczną. Ścianę taką pokrywa się tynkiem, albo zaraz po wyspoinowaniu maluje. Jeśli użyjemy cegieł o powierzchni łupanej lub skalistej, to ściana może być elementem dekoracyjnym. Materiały wapienno-piaskowe mają właściwości antyseptyczne, przez co zapobiegają rozwojowi grzybów i pleśni. Akumulują ciepło i wilgoć, wpływają korzystnie na mikroklimat pomieszczeń. Są jednak ciężkie i kruche.

Gipsowe - ściany z płyt gipsowych stawia się szybko i nie trzeba ich tynkować, potrzebne jest tylko zaszpachlowanie. W pomieszczeniach wilgotnych należy je impregnować i zabezpieczyć wszystkie elementy stalowe mające styczność z gipsem przed korozją. Nie można wykonywać bruzd w ścianach gipsowych ręcznie ani z zastosowaniem elektrycznych urządzeń udarowych. Używa się do tego bruzdownicy elektrycznej, wycinarek montowanych, wiertarek elektrycznych. Ściana gipsowa o grubości 8 cm zapewnia izolacyjność akustyczną wystarczającą w mieszkaniu, jeśli dzielimy dwa segmenty w zabudowie szeregowej to konieczna jest grubsza - 17 cm z wełną mineralną. Ściany gipsowe korzystnie oddziałują na mikroklimat pomieszczeń, ale są nieodporne na uszkodzenia mechaniczne.

Szklane - budowane z pustaków szklanych, czyli kształtek dwuściennych z powietrzem w środku o grubości 80 lub 100 mm. Można z nich wykonywać ściany proste lub w kształcie łuków. Stawia się je na konstrukcji z profili aluminiowych lub stalowych ze zbrojeniem z prętów pionowych i poziomych układanych między pustakami (można je zastąpić drabinkami montażowymi). Muruje się je tradycyjną zaprawą cementową, a do szczelin wprowadza się masę do spoinowania płytek ceramicznych. Można kupić gotowe rozwiązania systemowe z konstrukcją z PVC, aluminium lub z drewna. Pustaki układa się w profilach i zalewa zaprawą.
Wybór pustaków jest ogromny - mogą być przezroczyste, kolorowe (barwione w masie lub malowane powierzchniowo), błyszczące, matowe, satynowane, a nawet malowane ręcznie.
Doskonale przepuszczają światło, są elementem dekoracyjnym, są odporne na uszkodzenia mechanicznie, dają dobrą izolacyjność termiczną i akustyczną.

Z płyt gipsowo-kartonowych - to najłatwiejsze, i najczęsciej stosowane rozwiązanie. Polega na wykonaniu stelaży z profili stalowych pionowych i poziomych i obłożeniu ich warstwą płyt gipsowo-kartnowych (grubości 12,5 mm), przestrzeń między płytami wypełnia się wełną kamienną lub szklaną.
Izolacyjność akustyczną można w zależności od potrzeb podwyższać, kosztem zwiększenia grubości ścian:

• zastępując standardowe profile o wysokości 50 mm profilami 75 mm lub 100 mm, a przestrzeń między płytami wypełnić grubszą izolacją;
• zastępując pojedynczą warstwę płyt gipsowo-kartonowych warstwą podwójną;
• stosując podwojenie - zarówno w konstrukcji jak  i  poszyciu z płyt, co podniesie izolacyjność aż o 20 dB.

Ich połączenia z konstrukcją budynku uszczelnia się specjalną piankową taśmą uszczelniającą.
Zaletą jest możliwość nieskomplikowanego tworzenia zakrzywionych, skośnych i ażurowych ścian, prostota wykańczania, możliwość ukrycia instalacji oraz korzystny wpływ na mikroklimat.

Z płyt gipsowo-włóknowych - są uniwersalne. Montuje się je na takich samych stelażach jak płyty gipsowo-kartonowe. Nie ma w ich montażu żadnych procesów mokrych, niezbędna jednak jest wysoka precyzja i ścisłe zachowanie wymagań technologicznych.

Stolarskie - najczęściej stawiane w domach drewnianychi lub na poddaszach. Materiałem może być lite drewno lub płyty drewnopochodne: wiórowe, twarde pilśniowe lub sklejka. Ściany z drewna mogą być:

• płytowe - budowane są na szkielecie drewnianym, z dwóch stron okłada się go płytami, panelami boazeryjnymi lub deskami. W przestrzeni między nimi umieszcza się wełnę mineralną. Jeśli ściana jest z płyt to można je pomalować lub okleić tapetą, jeśli z desek to wystarczy je pokryć lakierobejcą.
• ramowo-płycinowe - mogą pełnić rolę przepierzenia, izolacji akustycznej nie zapewniają. Opierają się na drewnianym szkielecie, który jest widocznym elementem ściany. Wypełnia się go dekoracyjnymi płycinami z drewna albo płytami drewnopochodnymi (okleinowanymi fornirem lub pomalowanymi) lub z wypełnieniem ze szkła albo z papieru.

Do przedzielenia pomieszczenia można też użyć meblościanek, najlepiej regałów z półkami. Drewniane rozwiązania mają słabą odporność na wilgoć, są nieodporne na ogień oraz nie zapewniają izolacji akustycznej.